در ساخت بسیاری از سازه‌های بزرگ و حیاتی مانند دکل‌های نفتی و پل‌ها، فلزات نقش اساسی را ایفا می‌کنند؛ اما سؤالی که باعث نگرانی می‌شود این است که در محیط‌های خورنده‌ای مانند آب دریا این فلزات تا چه میزان دوام لازم را دارند و می‌توانند در برابر خوردگی مقاومت کنند و یا به عبارت دیگر فلزات با چه سرعتی در این محیط‌ها خورده می‌شوند.
یکی از متداول‌ترین روش‌های اندازه‌گیری سرعت خوردگی در محیط‌های آبی که از چند دهه گذشته تاکنون به کار می‌رود، محاسبه‌ی مقاومت قطبی شدن خطی (linear polarization resistance) است. در این روش مقاومت پلاریزاسیون (Rp) را می‌توان با محاسبه‌ی شیب نمودار جریان-پتانسیل محاسبه کرد و از آن سرعت خوردگی را به دست آورد که معمولاً بر حسب MPY گزارش می‌شود.
مزایای روش LPR
- یک روش غیر تخریبی است.
- زمان کوتاه (چند دقیقه) برای اندازه‌گیری نیاز دارد.
- دقت مناسبی در اندازه‌گیری دارد.
- از این روش برای رتبه‌بندی انواع ضد خوردگی‌ها و مقاومت آن‌ها در برابر خوردگی استفاده کرد.
چند نکته در مورد تعیین سرعت خوردگی به روش LPR
از آنجا که روش LPR، سرعت خوردگی را در زمان انجام اندازه‌گیری تعیین می‌کند، برای بررسی رفتار خوردگی در طول زمان لازم هست که در زمان‌های مختلف آزمایش صورت گیرد.
این روش برای محیط‌های آبی (مانند سیستم‌های تصفیه فاضلاب، تولید خمیر و کاغذ، فرآیند استخراج مواد معدنی و…) بسیار پرکاربرد هست.
از این روش می‌توان برای کالیبراسیون دستگاه و تائید روش‌های تجربی استفاده کرد.
این روش برای زمانی که حفاظت کاتدی وجود دارد، مناسب نیست.
روش اندازه‌گیری LPR
برای به دست آوردن LPR یک اختلال ولتاژ کوچک (معمولاً کمتر mV50) در بالاتر و پایین‌تر پتانسیل خوردگی به فلز اعمال می‌شود. در این ناحیه‌ی بسیار باریک و نزدیک به پتانسیل خوردگی، پاسخ جریان به دست آمده خطی است. ابتدا پتانسیل پلاریزاسونی از شیب نمودار پتانسیل-جریان محاسبه می‌شود که رابطه‌ی معکوس با سرعت خوردگی دارد. سپس با استفاده از استرن-گیری (Stern–Geary) سرعت خوردگی لحظه‌ای به دست می‌آید.
جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید
تلفن همراه و واتساپ: ۰۹۳۵۸۳۸۸۲۷۴
تلفن پشتیبانی: ۰۲۱۶۵۰۱۳۱۹۷ – ۰۲۱۶۵۰۱۳۲۰۶
